Namibie, juweel van Afrika
Door: Jules & Helene
Blijf op de hoogte en volg Jules
25 Februari 2008 | Namibië, Windhoek
Onze 17-daagse trip door Namibië start in Windhoek. Daar huren we een grote 4WD met twee opvouwbare tenten, die boven op het dak zijn bevestigd. Kunnen we vroeg in de ochtend lekker naar al het wild gluren.
Na het shoppen vertrekken we naar het Daan Viljoen National park, 20 km ten westen van Windhoek. Het is een klein game (wild) park met een droge rotsachtige vegetatie. Bij aankomst controleren we de inventarisatie en slapen heerlijk in tijdens hevige onweersbuien. De eerste ochtend is het al raak; Helene ligt gefascineerd naar het gegraai van een baviaan in onze vuilnisbak te kijken.
Op naar Sesriem Campsite, de uitvalsbasis om de zonsopgang bij Sossusvlei te bekijken. We passeren het zuidelijk deel van het Nauckluft gebergte en steken een aantal rivierbeddingen over, die gelukkig droog staan. Voor zonsondergang beklimmen we Elim Dune en hebben een schitterend uitzicht over de omringende woestijn.
De volgende dag maken we een wandeling door Sesriem Canyon. De canyon is 30 meter diep en is gevormd door de Tsauchab rivier. De eerste bewoners verkregen water door zes riemen aan elkaar te knopen en te bevestigen aan een emmer. Tijdens hevige regenval in het Nauckluft gebergte wordt de canyon gevuld en moet je oppassen voor vloedstromen. Het water voert zich naar het hart van de Namib: Sossusvlei (vlei staat voor meer).
We rijden door richting Sossusvlei, een weg van 70km langs imposante duinen en losgeslagen struisvogels. De laatste 4km bestaat uit rul zand en dus een grote speeltuin voor mij en de 4WD. Het woestijnlandschap is adembenemend, de duinen terra cotta met een gele steppe ervoor. In een zandstorm gaan we op weg naar Dead vlei. Deze zoutpan wordt niet meer gevuld door de Tsauchab, waardoor de zwarte stammen van de acacia bomen schitterend afsteken tegen de rode duinen. We zijn het eens, dit is de plek om morgen van de sunrise te genieten.
Sossusvlei ligt een paar km verderop en is een zoutmeer aan de voet van enorme duinen met sierlijke kammen. Eens in de paar jaar voert de Tsauchab voldoende water aan om het zoutmeer onder water te zetten. Er kunnen dan zelfs duizenden flamingo’s neerstrijken!
Tijdens de zonsopgang ontstaan er schitterende schaduwen over de duinkammen, bekijk de foto’s maar eens.
Daarna willen we een wandeling maken door het Nauckluft gebergte. Op de heenweg stranden we op een volgelopen rivierbedding. De stroming is te sterk en we moeten omkeren. Snel terug naar Sesriem Canyon en inderdaad de hele canyon is gevuld. Het water zal over enkele dagen Sossusvlei bereiken! De tijd dat de Tsauchab gevuld is kan je Sossusvlei niet bereiken, we hebben geluk gehad…
Op naar Swartfontein, we tanken in Solitair, een klein plaatsje bestaande uit een benzinepomp, een pub en een winkel met souveniers, blikvoer, drank,vers gebakken brood en......kruimelappeltaart. Je krijgt zo'n groot stuk dat je niet meer hoeft te lunchen! Dit alles wordt gerund door Moose, een Ier. Het is echt een middle of nowhere stop in de woestijn. Via de Remhoogtepas (1800m) komen we na 15 km over de hoogvlakte in Swartfontein aan. Deze lodge staat bekend om zijn italiaans eten, maar werd nu gerund door een duits echtpaar (schade!!), met wie we 2 avonden gezellig hebben zitten tafelen. Hij is een fanatieke jager en heeft ons meegenomen met een gamedrive. Bij ons vertrek krijgen we nog 1 1/2 kilo kudu mee voor 3,70 euro!. Over de Spreetshoogepas (2100m) en de Kuisebpas (1500m)met schitterende vergezichten rijden we over de vlakke noorderlijke Namib. Veel springbokken op de weg en we moeten opletten, dat ze niet uit angst door de afrastering rennen met 70 km/uur of plotseling voor je auto oversteken. Ik heb zelfs een springbok uit de draden moeten halen. Helene heeft op afstand nog net een foto kunnen maken.
De volgende bestemming is Spitzkoppe (1728m), de Matterhorn van Afrika. De rotsen waren terra cotta van kleur en prachtig door de wind uitgeslepen. Tijdens een beklimming hoorde ik wat stenen naar beneden vallen. Ik keek om en zag in een split second een luipaard een andere schuilplaats opzoeken. Een angstig gevoel bekroop me, aangezien ik die plek een paar minuten geleden gepasseerd was. Via een andere kam afgedaald en snel naar mammie, ze wachtte aan de andere kant van de berg en hoopte maar dat ze niet zou worden aangevallen...
Een gids heeft ons naar de Bushmanvallei gebracht en gaf uitleg over de rotsschilderingen van een paar duizend jaar geleden. De campingplaatsen liggen mooi in de uitlopers van de bergen, mijlenver uitelkaar, met een afgeschermde wc-pot boven een gat en de rest moet je zelf meebrengen! Hierna besloten we om naar Okonjimalodge te gaan, gerund door de
africat foundation. Hun doel is luipaarden en cheeta's te redden en weer terug te plaatsen in de natuur. Zij geven ook voorlichting aan scholen en boeren om te voorkomen, dat deze beesten bij overlast afgeschoten worden. De cheeta's zijn gracieus en indrukwekkend. De luipaarden lieten zich helaas niet zien. Wel nog wilde honden. kudus, zwijnen, korhanen etc. gezien.
En toen naar Etosha, ook wel the great white place genoemd vanwege de eindeloos grote witte zoutpan. Het is een enorm groot wildpark, waar je zelf doorheen mag rijden, als je maar in de auto blijft zitten! Deze pan wordt in de regentijd bevolkt door duizenden flamingos. Er zijn drie mooie restcamps van waaruit we op jacht gingen om wild te spotten. Door het regenseizoen was er veel groen, zodat je goed moest opletten. In de droge periode komen de dieren naar bepaalde waterplaatsen, waar ze met zijn allen drinken. Dan zie je veel meer. De vegetatie rond de pan varieert van vlak grasland tot bosachtige gedeeltes, waar je de ravage kunt zien die olifanten kunnen veroorzaken. Ook leeuwen, neushoorn, hyena's. zebra's, giraffen, jakhalzen en verschillende soorten antilopen hebben wij in hun natuurlijke omgeving gezien. Er zijn ook ongeveer 340 soorten vogels, waaronder gieren, adelaars, haviken en veel watervogels. Sommigen schitterend van kleur. Struisvogels, korhanen, secretarisvogels en ooievaars te kust en te keur. De verrekijker en het fototoestel hebben overuren gemaakt. Ook een nachtelijke tocht met een rode lamp is geweldig om mee te maken hoe het nachtleven zich dan afspeelt. Het Namutoni camp is het oudste camp en bestaat uit een witte fortificatie dat in de 1e W.O. gebruikt werd voor engelse krijgsgevangenen. Daarvoor was het een duitse uitkijkpost. Het heeft een gezellige binnenplaats met palmen en je kunt er heerlijk eten.
Als laatste hebben we het Waterbergplateau bezocht. Historisch belangrijk gedurende de oorlog tussen de Duitsers en de Herero (eigenlijke bewoners). Deze laatsten gaan heel kleurrijk gekleed met mooie theemutsen op hun hoofd. Het plateau is een rotsfomatie van 250 meter hoog, waarin elanden, sabelantilopen, dik-diks, bavianen en veel vogels en kleinere dieren zoals mongooses te zien zijn. In dit park kun je alleen te voet tochten maken, wat ook spannend is. Als je bang bent neem je een gids mee, maar de wandelingen zijn goed aangegeven . Het uitzicht en de beklimming naar het plateau was de moeite waard.
Als afscheid van dit land hebben we nog een echte braai gemaakt van lamsvlees, want op elke camping is voor iedereen een barbecueplek en je kan er ook hout kopen voor een groots kampvuur, een mooie afsluiter. Voldaan hebben we de auto in Windhoek afgeleverd. Namibie mag met recht het juweel van Afrika worden genoemd.
Helene is inmiddels geland in Amsterdam en ik loop voor 6 weken het coschap kindergeneeskunde. Tussen de pauze door net genoeg tijd om het reisverslagje naar jullie toe te mailen.
De foto's volgen nog!
Lieve groeten,
Helene en Jules
Na het shoppen vertrekken we naar het Daan Viljoen National park, 20 km ten westen van Windhoek. Het is een klein game (wild) park met een droge rotsachtige vegetatie. Bij aankomst controleren we de inventarisatie en slapen heerlijk in tijdens hevige onweersbuien. De eerste ochtend is het al raak; Helene ligt gefascineerd naar het gegraai van een baviaan in onze vuilnisbak te kijken.
Op naar Sesriem Campsite, de uitvalsbasis om de zonsopgang bij Sossusvlei te bekijken. We passeren het zuidelijk deel van het Nauckluft gebergte en steken een aantal rivierbeddingen over, die gelukkig droog staan. Voor zonsondergang beklimmen we Elim Dune en hebben een schitterend uitzicht over de omringende woestijn.
De volgende dag maken we een wandeling door Sesriem Canyon. De canyon is 30 meter diep en is gevormd door de Tsauchab rivier. De eerste bewoners verkregen water door zes riemen aan elkaar te knopen en te bevestigen aan een emmer. Tijdens hevige regenval in het Nauckluft gebergte wordt de canyon gevuld en moet je oppassen voor vloedstromen. Het water voert zich naar het hart van de Namib: Sossusvlei (vlei staat voor meer).
We rijden door richting Sossusvlei, een weg van 70km langs imposante duinen en losgeslagen struisvogels. De laatste 4km bestaat uit rul zand en dus een grote speeltuin voor mij en de 4WD. Het woestijnlandschap is adembenemend, de duinen terra cotta met een gele steppe ervoor. In een zandstorm gaan we op weg naar Dead vlei. Deze zoutpan wordt niet meer gevuld door de Tsauchab, waardoor de zwarte stammen van de acacia bomen schitterend afsteken tegen de rode duinen. We zijn het eens, dit is de plek om morgen van de sunrise te genieten.
Sossusvlei ligt een paar km verderop en is een zoutmeer aan de voet van enorme duinen met sierlijke kammen. Eens in de paar jaar voert de Tsauchab voldoende water aan om het zoutmeer onder water te zetten. Er kunnen dan zelfs duizenden flamingo’s neerstrijken!
Tijdens de zonsopgang ontstaan er schitterende schaduwen over de duinkammen, bekijk de foto’s maar eens.
Daarna willen we een wandeling maken door het Nauckluft gebergte. Op de heenweg stranden we op een volgelopen rivierbedding. De stroming is te sterk en we moeten omkeren. Snel terug naar Sesriem Canyon en inderdaad de hele canyon is gevuld. Het water zal over enkele dagen Sossusvlei bereiken! De tijd dat de Tsauchab gevuld is kan je Sossusvlei niet bereiken, we hebben geluk gehad…
Op naar Swartfontein, we tanken in Solitair, een klein plaatsje bestaande uit een benzinepomp, een pub en een winkel met souveniers, blikvoer, drank,vers gebakken brood en......kruimelappeltaart. Je krijgt zo'n groot stuk dat je niet meer hoeft te lunchen! Dit alles wordt gerund door Moose, een Ier. Het is echt een middle of nowhere stop in de woestijn. Via de Remhoogtepas (1800m) komen we na 15 km over de hoogvlakte in Swartfontein aan. Deze lodge staat bekend om zijn italiaans eten, maar werd nu gerund door een duits echtpaar (schade!!), met wie we 2 avonden gezellig hebben zitten tafelen. Hij is een fanatieke jager en heeft ons meegenomen met een gamedrive. Bij ons vertrek krijgen we nog 1 1/2 kilo kudu mee voor 3,70 euro!. Over de Spreetshoogepas (2100m) en de Kuisebpas (1500m)met schitterende vergezichten rijden we over de vlakke noorderlijke Namib. Veel springbokken op de weg en we moeten opletten, dat ze niet uit angst door de afrastering rennen met 70 km/uur of plotseling voor je auto oversteken. Ik heb zelfs een springbok uit de draden moeten halen. Helene heeft op afstand nog net een foto kunnen maken.
De volgende bestemming is Spitzkoppe (1728m), de Matterhorn van Afrika. De rotsen waren terra cotta van kleur en prachtig door de wind uitgeslepen. Tijdens een beklimming hoorde ik wat stenen naar beneden vallen. Ik keek om en zag in een split second een luipaard een andere schuilplaats opzoeken. Een angstig gevoel bekroop me, aangezien ik die plek een paar minuten geleden gepasseerd was. Via een andere kam afgedaald en snel naar mammie, ze wachtte aan de andere kant van de berg en hoopte maar dat ze niet zou worden aangevallen...
Een gids heeft ons naar de Bushmanvallei gebracht en gaf uitleg over de rotsschilderingen van een paar duizend jaar geleden. De campingplaatsen liggen mooi in de uitlopers van de bergen, mijlenver uitelkaar, met een afgeschermde wc-pot boven een gat en de rest moet je zelf meebrengen! Hierna besloten we om naar Okonjimalodge te gaan, gerund door de
africat foundation. Hun doel is luipaarden en cheeta's te redden en weer terug te plaatsen in de natuur. Zij geven ook voorlichting aan scholen en boeren om te voorkomen, dat deze beesten bij overlast afgeschoten worden. De cheeta's zijn gracieus en indrukwekkend. De luipaarden lieten zich helaas niet zien. Wel nog wilde honden. kudus, zwijnen, korhanen etc. gezien.
En toen naar Etosha, ook wel the great white place genoemd vanwege de eindeloos grote witte zoutpan. Het is een enorm groot wildpark, waar je zelf doorheen mag rijden, als je maar in de auto blijft zitten! Deze pan wordt in de regentijd bevolkt door duizenden flamingos. Er zijn drie mooie restcamps van waaruit we op jacht gingen om wild te spotten. Door het regenseizoen was er veel groen, zodat je goed moest opletten. In de droge periode komen de dieren naar bepaalde waterplaatsen, waar ze met zijn allen drinken. Dan zie je veel meer. De vegetatie rond de pan varieert van vlak grasland tot bosachtige gedeeltes, waar je de ravage kunt zien die olifanten kunnen veroorzaken. Ook leeuwen, neushoorn, hyena's. zebra's, giraffen, jakhalzen en verschillende soorten antilopen hebben wij in hun natuurlijke omgeving gezien. Er zijn ook ongeveer 340 soorten vogels, waaronder gieren, adelaars, haviken en veel watervogels. Sommigen schitterend van kleur. Struisvogels, korhanen, secretarisvogels en ooievaars te kust en te keur. De verrekijker en het fototoestel hebben overuren gemaakt. Ook een nachtelijke tocht met een rode lamp is geweldig om mee te maken hoe het nachtleven zich dan afspeelt. Het Namutoni camp is het oudste camp en bestaat uit een witte fortificatie dat in de 1e W.O. gebruikt werd voor engelse krijgsgevangenen. Daarvoor was het een duitse uitkijkpost. Het heeft een gezellige binnenplaats met palmen en je kunt er heerlijk eten.
Als laatste hebben we het Waterbergplateau bezocht. Historisch belangrijk gedurende de oorlog tussen de Duitsers en de Herero (eigenlijke bewoners). Deze laatsten gaan heel kleurrijk gekleed met mooie theemutsen op hun hoofd. Het plateau is een rotsfomatie van 250 meter hoog, waarin elanden, sabelantilopen, dik-diks, bavianen en veel vogels en kleinere dieren zoals mongooses te zien zijn. In dit park kun je alleen te voet tochten maken, wat ook spannend is. Als je bang bent neem je een gids mee, maar de wandelingen zijn goed aangegeven . Het uitzicht en de beklimming naar het plateau was de moeite waard.
Als afscheid van dit land hebben we nog een echte braai gemaakt van lamsvlees, want op elke camping is voor iedereen een barbecueplek en je kan er ook hout kopen voor een groots kampvuur, een mooie afsluiter. Voldaan hebben we de auto in Windhoek afgeleverd. Namibie mag met recht het juweel van Afrika worden genoemd.
Helene is inmiddels geland in Amsterdam en ik loop voor 6 weken het coschap kindergeneeskunde. Tussen de pauze door net genoeg tijd om het reisverslagje naar jullie toe te mailen.
De foto's volgen nog!
Lieve groeten,
Helene en Jules
-
25 Februari 2008 - 10:44
Joyce Welberg:
Hoi Jules,
wat enorm leuk om op deze wijze over jullie ervaringen te lezen! Wat een prachtige belevenissen en wat bijzonder om samen met je moeder zoiets mee te maken (en voor Helene natuurlijk samen met haar zoon). Wat zal zij vol zitten van alle indrukken. Ik hoop dat jij daar iemand treft om deze prachtige reis mee te kunnen delen en anders schrijf je waarschijnlijk wel, zodat wij hier in Nederland erover kunnen lezen.
Hee veel succes met je co-schap en tot schrijfs,
Lieve groet,
Joyce -
25 Februari 2008 - 11:57
Paul En Inez Peters:
Jules, bedankt voor je interessante reis verslag, we hebben er van genoten. Helene zien we vandaag of morgen en jij veel succes met je co-schap. Veel liefs xx -
25 Februari 2008 - 15:02
Frans Ummels:
Hallo Jules,
Helene is weer veilig thuis, ik heb haar op Schiphol opgehaald, ze zag er gekleurd uit. Tijdens de autorit naar Velp heeft ze uitvoerig verslag gedaan. Straks gaan we de foto.s bekijken.
Je hebt een goed onderkomen in Pretoria hoorde ik. Koop je nog een Zuidafrikaanse SIM kaart voor in je mobiel?
Groet en succes met de pediatrie.
Kus Frans -
25 Februari 2008 - 17:58
Anton:
Jules !
Snelle service en mooi verslag van jullie tocht, heb Len nog niet gesproken maar het klinkt geweldig. Wens je een mooie tijd met de studie.
Lieve groeten uit Amsterdam. -
25 Februari 2008 - 18:45
Marjan Vd.Ent:
Hoi, Jules, vreselijk bedankt voor je verslag. Hopelijk krijgen we van Helene haar kant ook nog te horen. Ik vind het wel heel spannend wat jullie allemaal gedaan en gezien hebben.Maar ik kan me voorstellen dat het onvergetelijk is, ondanks dat jij heel wat van de wereld gezien hebt. Succes met je stage verder en geniet ervan.
groet marjan -
25 Februari 2008 - 19:04
Henk En Yvonne:
Hoi Jules,
Wat leuk dat je ons je/jullie verslag stuurde! We zullen het vast allemaal nog wel uitgebreid van Helene horen, maar dit is alvast een prachtig voorproefje! Dat Afrika fascinerend is, hebben wij in Kenia ook gezien: heel bijzonder. Heel veel succes met je co-schap, geniet van alle indrukken, en we hopen nog eens iets van je te horen! M.h.gr.! -
25 Februari 2008 - 22:56
Sheila Belliot:
Jules,
Wat gaaf dat je samen met je moeder deze mooie reis hebt gemaakt. Wat schrijf je ontzettend leuk. Geweldig om te lezen.
Heel veel succes met je co-schappen en alle indrukken die je daar opdoet.
Als je terug bent in Nederland hoop ik je snel te spreken.
Liefs Sheila -
26 Februari 2008 - 11:09
Emil:
Ha Jules,
Wat een fantastisch verhaal om te lezen, dat is nog eens wat anders dan in Velp achter je bureau te zitten en te moeten werken!
Uit het Arnhemse verder niet veel bijzonders te melden of het moet zijn dat ik j.l. zaterdag een rondje van 84 op Welderen heb gelopen :-))
Bedankt voor je SMS, ik ben blij dat mijn muziekcollectie zich wereldwijd laat gelden.
Veel plezier nog daar en veel suc6 met je stage!
Greetzzz,
Emil
-
26 Februari 2008 - 11:32
Richard Senff:
Ha die Jules,
Veel succes met je coschap! Namibie lijkt me erg mooi, na je verhaal gelezen te hebben.... -
26 Februari 2008 - 15:10
Femke:
Hey Julingstone,
Gaaf verslag! Jullie hebben al heel wat meegemaakt. En dat terwijl het spannendste (je co-schap Kindergeneeskunde in Pretoria) nog moest komen. Ben ook benieuwd hoe je dat vergaat....
Leuke foto's! Classy hoed! En leuk om te zien dat je vrienden hebt gemaakt met een lid van de plaastelijke "gang". Kan altijd van pas komen, zeker als hij nog vriendjes heeft in Pretoria! Leuk ook om te zien dat je je zo interesseert voor bomen: dat was met tijdens het mountainbiken al eens opgevallen!
Ga zo door: ik hoop dat je ZuidAfrika net zo waardeert als ik destijds (zo, en nu klink ik als een ouwe tante, haha!)
Veel succes en plezier!!! Keep up the spirit (and the hat!!It suits you!)
Liefs vanuit regenend en gastro-enteritisch NL, (sorry voor mijn fobieen!)
Femke -
27 Februari 2008 - 10:54
Sandy En Rens:
Hey Jules,
Tjonge jonge, wat maak je toch een mooie avonturen mee zeg!
Heel veel succes met coschap kindergeneeskunde en probeer ook veel te genieten (ook al heb je dat met je moeder natuurlijk al genoeg gedaan, maar dat terzijde...).
Liefs,
Sen & Ren.
-
02 Maart 2008 - 21:25
Rebecca:
Hey Jules,
Indrukwekkend zeg om je verhaal te lezen en wat een gave foto's!!!
En idd Fem staat je goed zo'n hoed :-)
En nu inmiddels weer andere avonturen met de kids..Ben benieuwd wat dat allemaal met je doet.
Dikke knuffel,
Rebecca -
03 Maart 2008 - 14:49
Linus:
Jules, mooi verhaal jongen, schitterende foto's, erg leuk om wat van je te horen. Doet me een beetje aan het Kenia-avontuur denken :) Het allerbeste daar tijdens de werkzaamheden!
grz Linus -
05 Maart 2008 - 18:48
Judith Klinkenberg:
Wat een prachtige foto's en verslag. Leuk moeder en zoon saampjes er op uit!! Een hele belevenis om nooit te vergeten. Dat neemt niemand meer van jullie af. Ben zelf ietsepietsie jaloers om zo'n ervaring met je moeder/kind te delen. Heel erg mooi. Jules veel succes met je co-schap Kindergeneeskunde. Helene tot morgen. Groetjes Judith. -
13 Maart 2008 - 21:11
Valentijn & Marielle:
Ha Jules,
Wat een prachtige foto's en wat schrijf je er leuk over. Ook erg leuk dat je moeder is meegegaan. Lijkt me heel bijzonder. Geniet ervan en succes met je co-schap. Als je terug bent in Nederland, kom je maar een keer live verslag uitbrengen van je reis onder het genot van een heerlijk wijntje en maaltijd. Groetjes van Vaal en Marielle -
22 Maart 2008 - 15:24
Jeroen:
Ha Jules, schitterend verhaal, erg mooie foto's. Hoe lang moet je nog op de kinderafdeling?
Veel plezier en succes nog!
Jeroen
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
